Je kent de Wet van Murphy zeker en vast :
“Als er iets kan fout gaan, dan zal het ook fout gaan“.
Maar wie is “Murphy” en waar komt dit vandaan ?
Een stukje geschiedenis.
Volgens Wikipedia gaat de geschiedenis terug tot de wiskundige Augustus De Morgan in 1866 die toen enkele uitspraken heeft gedaan die kunnen herleid worden tot de huidige versie van de wet van Murphy. “Morgan” zou dus “Murphy” zijn. Een plausibel verhaal, maar er is meer.
Een ander verhaal gaat over US Captain John Paul Stapp, welke na WOII onderzoek deed naar de overlevingskansen van piloten bij een vliegtuigcrash. Daar werden uiteraard zeer veel testen gedaan met crash test dummies, maar toen ook nog met chimpansees. Stapp stond er echter ook voor bekend om zelf regelmatig de tests te ondergaan en dus zelf te ervaren welke krachten er op het menselijk lichaam inwerken bij een (gesimuleerde) crash. Om deze krachten nauwkeurig te kunnen meten, werden er andere experts ingeschakeld.
Luchtmachtingenieur Edward Aloysius Murphy was een van deze experten die ervaring had met specifieke sensoren. Deze sensoren werden een eerste keer gebruikt in een live test met een chimpansee, maar spijtig genoeg werd er tijdens de test niks geregistreerd. Blijkbaar waren de sensoren verkeerd gemonteerd. En toen kwam de uitspraak : “als monteurs de kans hebben om iets verkeerd te doen, dan zullen ze het ook verkeerd doen“.
Deze inspirerende uitspraak werd uiteindelijk de “Wet van Murphy” genoemd in de persconferentie die John P. Stapp gaf om de resultaten van het project publiekelijk kenbaar te maken.
Vandaag wordt dit denk-principe nog steeds gebruikt om bij aanvang van iets belangrijks (zoals een project) na te denken over mogelijke problemen die de kop zouden kunnen opsteken. Dus een vorm van risico inschatting.